Scenografia do
- Teatru
- Opery
- Filmu
- Telewizji
Jako mgr sztuki z zakresu kierunku scenografia na wydziale malarstwa ukończyłam ten kierunek z oceną bardzo dobrą.
Przedstawiłam prace związane ze sztuką Eugène Ionesco pt. „Kubuś, czyli uległość” Praca opiewała o 2 makiety wraz ze scenografiami dotyczącymi 2 akt. Postaciami oraz wydrukami w komputerze które były kontynuacją wersji scenografii. Każda scena odpowiadała innej choreografii. Postacie również były zaprojektowane i namalowane , zaprezentowane publiczności.
Scenografia to praca w projektach oraz w przestrzeni, to realizowanie artystycznych obrazów w przestrzeni. Każda postać ma swoje miejsce i czas. Praca w ten sposób odzwierciedla głębokość widzenia oraz postrzegania. Poprzez plastykę pokazujemy emocje, które dana sprawa, tematyka przedstawia. Emocje, kolor, waga sprawy jest pokazana w sposób plastyczny i uzmysławia widzowi przekaz, drugie dno. Nie jest to bezpośredni odbiór rzeczy, jednak uzmysławia ideę artysty, scenografa oraz reżysera. Reżyser proponuje umiejscowienie w czasie ( lata 20, XIX wiem, XX czy lata współczesne ) i na tej podstawie należy wykonać projekty i ustalić z reżyserem kierunek przekazu. Tak jak w obrazie przedstawiamy pierwszy, drugi i trzeci plan lub więcej planów tak i w scenografii musimy pokazać akcent w postaci scenografii, aranżacji, przekaz musi być spójny ale wynikających z założeń opartych na głębokiej analizie danej sztuki. Nie jest to wywodów nie związany z rzeczywistą sztuką, lub wyabstrahowaną forma nie mającą pokrycia w realu sztuki tylko spójny koncepcyjnie efekt finalny realizacji scenograficznej.
Poprzez 3 lata doświadczeń na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, można powiedzieć, iż nauczyłam się jak patrzeć na celowość sztuki. Jak ważne jest to, co chce się poprzez nią powiedzieć. Ile znaczy owa sztuka dla człowieka, który nie przechodzi obojętnie obok spraw toczących się obok nas. Jak wiele mamy do powiedzenia, poprzez inteligentny przekaz, jak dużo możemy powiedzieć ludziom poprzez wnikliwe zaobserwowanie rzeczywistości i przekazanie wniosków, morału, lub też zaakcentowanie samego problemu.
Scenografia do programu "Gość w studio".
Scenografia stworzona do programu telewizji Diana pt. “Gość w studio”. Dodatkowo wykonałam scenografie do innych programów jak “Forum samorządowe” czy “Wiadomości”.
Do dyskusji jest to, co jest ważne, co chcemy widzowi przekazać i jakimi środkami, jakim przekazałem. Najważniejsze wg mnie jest to, aby widz zrozumiał sedno, znaczenie przekazu i wyszedł z przekonaniem, że odgadł, odszukał coś, znalazł i jest bogatszy, zaskoczenie jest formą rozrywki, ale przekazanie mądrości w postaci uwagi, kontroli nad tym, co powinno mieć kontrolę, odpuszczenia nad tym, co powinno być odpuszczone a zrozumienia tego, co niezrozumiane było, to sedno sztuki. Sedno, które nie zmienia się każdego dnia, tylko powinno stawać się dla nas wyraźniejsze.
Życie zaś powinno dostarczyć nam po obejrzeniu danej sztuki więcej odpowiedzi, na które czekaliśmy. Po to jest sztuka, po to jest film i teatr, by nas wzbogacać i wzbogacić. Nie, by nas przywołać i narzucić, tylko by odszukać w nas to, czego nie wiedzieliśmy, a nas olśniło, by dać nam to, czego nie mieliśmy, a po wyjściu z teatru okazało się, że dokładnie tego w życiu potrzebowaliśmy, takiej głębi i takiej informacji. Takiej, której nie zdobędziemy w innych miejscach, nigdy. To sztuka sama w sobie ….
Arystofanes “Ptaki”
W skład realizacji projektu oraz makiet i postaci dotyczącej sztuki Ptaki Arystofanesa wchodzą projekty 3 scenografii na planszach: czyli 3 akty, oraz postaci figury, oraz rysunki dla postaci. Współpraca z Mariuszem Palą.
Zdjęcie z realizacji pojawiło się festiwalu światowej sławy Quadrienalle w Pradze w 2006 r. Na wszystkich ekranach w Pawilonie scenografii światowej były zdjęcia mojej rzeźby. Później była przewidziana dla nas nagroda.
“Lekcja” Eugène Ionesco
Plansze związane z aktami, w których rozgrywa się akcja.
Postacie na papierze.
Współpraca z p prof. Małgorzatą Komorowską